Elektronica in moderne voertuigen maakt het mogelijk dat we comfortabel en veilig kunnen reizen. We draaien niet meer aan de raamslinger om een raam te openen, maar we drukken op een knopje. Met accelereren hoeven we niet het ontstekingssysteem handmatig te vervroegen: dit doet de motorcomputer zelf. Met een schakelaar zetten we de ruitenwissers aan en bij een ongeval beschermen de airbags ons zoveel mogelijk tegen letsel. De uitstoot van voertuigen wordt met behulp van elektrisch aangestuurde componenten verminderd en daarmee zijn ze milieuvriendelijker dan in het tijdperk waarop men met een carburateur (benzinemotor) of lijnpomp (dieselmotor) reed en daarbij veel meer schadelijke uitlaatgassen uitstootten. Voor zero-emissions gaan we in de komende jaren steeds meer geëlektrificeerde aandrijflijnen tegenkomen in alle voertuigen op de openbare weg. Kortom, we kunnen al decennia niet meer zonder elektronica.
Om inzicht te krijgen in wat elektronica inhoudt, zijn de basisbegrippen, zoals spanning, stroom en weerstand, welke met de wet van Ohm kunnen worden berekend, opgenomen onder de categorie “basis elektronica”. De componenten die we vinden in printplaten van ECU’s en deel uitmaken van een groter geheel, vindt u op de pagina “componenten en verbindingen”. Componenten zoals de startmotor, de krukaspositiesensor of de stappenmotor, vindt u onder de andere categoriën.
De ECU (Electronic Control Unit) kan worden gezien als een computer. Een modern voertuig zit vol met computers: tussen de 10 en 80 computers is niet ongebruikelijk. De computers verkrijgen analoge of digitale sensorinformatie en verwerken dit om een actuator aan te sturen. De regelprincipes staan in het overzicht van “ECU en digitale elektronica”. Daarnaast communiceren de ECU’s met elkaar via o.a. het populaire CAN-bus (overzicht: communicatie en netwerken).
