Przedmioty:
- Wprowadzenie
- Automatyczna kontrola
- Miejsce instalacji
- Operacja
Przedmowa:
Pojazdy z automatycznie sterowaną klimatyzacją są często wyposażone w czujnik jakości powietrza. Czujnik ten mierzy jakość zasysanego powietrza jeszcze zanim zostanie ono zassane przez otwór w obudowie nagrzewnicy (a tym samym przez filtr kabinowy).
W momencie gdy czujnik jakości powietrza wykryje przekroczenie ilości szkodliwych gazów w powietrzu zewnętrznym, wysyła sygnał cyfrowy do sterownika klimatyzacji. Ten ECU steruje następnie zaworem recyrkulacji w obudowie nagrzewnicy: zamykając zawór recyrkulacji, powietrze z zewnątrz nie dostaje się już do wnętrza.
Poniższy rysunek przedstawia elementy czujnika jakości powietrza. Powietrze zewnętrzne wpływa do czujnika po lewej stronie. Powietrze dociera do elementu czujnikowego poprzez filtr. Za pomocą pomiaru rezystancji elektrycznej „mierzy” zanieczyszczenie powietrza zasysanego z zewnątrz. Elektronika czujnika przetwarza wartość rezystancji na sygnał cyfrowy i wysyła ten sygnał do ECU. Czujnik do pracy wymaga napięcia zasilania i uziemienia. To sprawia, że czujnik jest jeden aktywny czujnik.
Automatyczna kontrola:
Czujnik zaczyna działać po włączeniu zapłonu. ECU cały czas otrzymuje wartość czujnika, ale nic z nią nie robi, jeśli tryb automatycznej recyrkulacji jest wyłączony.
Na panelu sterującym wentylacją wnętrza (ogrzewaniem/klimatyzacją) jeżeli pojazd jest wyposażony w taki czujnik jakości powietrza znajdziemy tryb automatyczny. Na kolejnych dwóch obrazach przycisk trybu automatycznej recyrkulacji jest oznaczony zielonymi strzałkami.
Za pomocą tego przycisku recyrkulacji można włączyć tryb recyrkulacji ciągłej, tryb recyrkulacji automatycznej lub można go na stałe wyłączyć. Jeżeli nie świeci się żadna kontrolka, sygnał z czujnika zanieczyszczenia powietrza nie jest wykorzystywany do sterowania zaworem recyrkulacji. Dlatego najlepiej jest zawsze pozostawić włączony tryb automatyczny (A).
Inteligentna ochrona klimatu i powietrza:
W najnowszych modelach z grupy VAG tryb automatycznej recyrkulacji nie jest już wyświetlany na przycisku ani ustawieniu w menu klimatyzacji. Po włączeniu „Trybu automatycznego” w menu „Klimat klasyczny”, wszystkie czujniki związane z klimatyzacją służą do utrzymywania komfortowej klimatyzacji w pojeździe. Można pomyśleć o sterowaniu różnymi strefami klimatycznymi za pomocą czujników temperatury rozmieszczonych w kilku miejscach we wnętrzu oraz czujnika natężenia światła. Następnie następuje obraz ekranu…
Miejsce instalacji:
Czujnik jakości powietrza znajduje się w pobliżu otworu wlotowego powietrza zewnętrznego do wnętrza. Czujnik jest często zakryty powłoką nad parafanem, jak pokazano na poniższym obrazku (lewy dolny róg) Volkswagena. Po zdjęciu tego poszycia czujnik jest widoczny.
Czasem czujnik znajdziemy też zaraz po otwarciu maski w okolicy dolotu obok filtra kabinowego jak w BMW na zdjęciu poniżej po prawej. Czujnik jest zaznaczony na czerwono.
Operacja:
Czujnikiem jakości powietrza jest półprzewodnik z tlenkiem metalu (MOS). Przewodność elektryczna zmienia się pod wpływem gazu. Ze zmiany oporu elektrycznego można wywnioskować obecność i stężenie substancji zanieczyszczającej. Temperatura pracy elementu czujnikowego wynosi około 350 stopni Celsjusza. Pomiar jest podobny do tego, który znamy z sondy lambda.
- Niska rezystancja: w zasysanym powietrzu obecne są gazy ulegające utlenieniu, takie jak tlenek węgla, węglowodory, związki siarki;
- Wysoka odporność: w zasysanym powietrzu znajdują się gazy ulegające redukcji, takie jak tlenek azotu.
Czujnik rozpoznaje następujące cząsteczki w spalinach:
Wydech silnika benzynowego:
CO – tlenek węgla
C6H14 – Heksan
C6H6 – Benzen
C7H16 – n-heptan
Wydech silnika Diesla:
NOX – Tlenki azotu
SO2 – Dwutlenek siarki
H2S – Siarkowodór
CS2 – Dwusiarczek węgla
Elektronika czujnika przetwarza wartość rezystancji na cyfrowy sygnał wyjściowy. Sygnał ten jest wysyłany do sterownika klimatyzacji. Dwa poniższe zdjęcia przedstawiają pomiar rezystancji elementu czujnika.
Jednostka sterująca klimatyzacją przetwarza sygnał czujnika jakości powietrza i określa, czy istnieje powód do otwarcia lub zamknięcia zaworu recyrkulacji.
Poniższy rysunek przedstawia część obudowy nagrzewnicy z zaworem recyrkulacyjnym i jego siłownikiem na górze. W pokazanym stanie klapa recyrkulacji zamknęła dopływ powietrza z zewnątrz (powietrze zewnętrzne nie może przedostać się do wnętrza) i otworzyła nawiewnik od wewnątrz. Wentylator wewnętrzny zasysa teraz powietrze z wnętrza, przedmuchuje je przez parownik i/lub chłodnicę w celu schłodzenia lub ogrzania powietrza, po czym powietrze wraca do wnętrza przez wyloty. Następnie powietrze jest recyrkulowane.
Nie chcemy permanentnie wprowadzać recyrkulacji: istnieje duże prawdopodobieństwo, że u pasażerów wystąpią nieprzyjemne zapachy, duszność i zaparowane szyby. W zasadzie zawór recyrkulacji chcemy zastosować jedynie po to, aby maksymalnie schłodzić klimatyzację (jeszcze bardziej schładzając schłodzone powietrze) lub aby zapobiec przedostawaniu się powietrza z zewnątrz do wnętrza.
Powiązane strony:
