You dont have javascript enabled! Please enable it!

کلاچ

فاعل، موضوع:

  • گروه کلاچ و فشار
  • بلبرینگ رها کنید
  • سیستم کوپلینگ مکانیکی
  • سیستم کلاچ هیدرولیکی
  • نقص در کوپلینگ

کلاچ و صفحه فشار:
هدف از کوپلینگ اتصال و جدا کردن موتور با چرخ های محرک در زمان مورد نظر است. کلاچ از یک صفحه کلاچ و یک صفحه فشار تشکیل شده است (تصویر زیر را ببینید). اینها به فلایویل موتور وصل می شوند. در حالت استراحت، صفحه فشار دیسک کلاچ را روی فلایویل می‌بندد. پوشش دیسک کلاچ (5) سپس به سطح تماس (3) چرخ طیار می چسبد.
هنگامی که پدال کلاچ فشار داده می شود، بلبرینگ رها کننده به فنرهای دیافراگمی گروه فشار فشار می آورد. این اتفاق در قسمت داخلی فنرهای دیافراگمی رخ می دهد. به دلیل اثر دیافراگمی، قسمت بیرونی صفحه فشار به سمت بیرون منحرف می شود. کوپلینگ "قطع" است. هنگامی که پدال کلاچ دوباره آزاد شود، یاتاقان رها کننده نیروی کمتر و کمتری به فنرهای دیافراگم وارد می کند. این فنرها به حالت خنثی باز می گردند و باعث می شوند که قسمت بیرونی دیافراگم دوباره به سمت دیسک کلاچ حرکت کند. کلاچ دوباره بین گروه فشار و فلایویل محصور شده است. با انجام این کار به تدریج و اجازه دادن به کلاچ بین چرخ فلایویل و صفحه فشار، خودرو شروع به حرکت می کند. اگر این حالت برای مدت طولانی نگه داشته شود، یا اگر دور موتور خیلی زیاد باشد، آستر دیسک کلاچ سریعتر فرسوده می شود یا حتی آسیب می بیند.

دیسک کلاچ یک قسمت فرسوده است. ویژگی های سایش در پایین این صفحه توضیح داده شده است. هنگام تعویض کلاچ، گیربکس باید در 99٪ خودروها جدا شود. این کار روی اکثر خودروها زیاد است. گاهی اوقات ساب فریم نیز نیاز به جداسازی دارد. در برخی موارد حتی جدا کردن بلوک کامل موتور با گیربکس متصل به یک کل مفید است.
هنگامی که دیسک کلاچ تعویض می شود، تعویض صفحه فشار و یاتاقان رها کردن نیز معمول است. عاقلانه نیست که آن را در جای خود رها کنید، زیرا صفحه فشار نیز در معرض سایش است. فشرده سازی و گسترش فنرهای دیافراگمی و سطح تماس در پشت گروه فشاری که دیسک کلاچ روی آن فشرده شده است را در نظر بگیرید.

هرگز روی محور محرک یا سایر قسمت‌های کوپلینگ چربی زیادی نزنید. حتی برخی از تولیدکنندگان استفاده از گریس را ممنوع می کنند! به راحتی چربی زیادی روی آن وجود دارد که به زودی باعث می شود گرد و غبار از پوشش صفحه کلاچ به آن بچسبد.
پس از جدا کردن، همه چیز را کاملا تمیز و بدون چربی کنید. این مهم تر از استفاده از گریس است. اگر همچنان می خواهید آن را اعمال کنید، باید یک لایه بسیار کوچک روی دندانه های اسپلاین شفت محرک اعمال شود. آنقدر مینیمال که تقریبا دیده نمی شود.

بلبرینگ رهاسازی:
یاتاقان رها کننده با فنرها در قسمت داخلی محفظه گیربکس نصب می شود و روی دندانه های محور محرک می لغزد. در یک طرف یاتاقان رها کننده اهرم و در طرف دیگر فنرهای دیافراگمی گروه فشار قرار دارند. هنگامی که موتور روشن است، صفحه فشار با فنرهای دیافراگمی با همان سرعت می چرخد. میل لنگ مستقیماً چرخ فلایو و در نتیجه کلاچ را به حرکت در می آورد. اهرم نمی چرخد. فقط زمانی که پدال کلاچ فشار داده شده یا رها می شود، یک حرکت عقب و جلو انجام می دهد. یاتاقان رها کردن این امکان را برای اهرم "ایستا" فراهم می کند تا فنرهای چرخان دیافراگم را فشار دهد. بین دو قسمت یاتاقان رها کننده یاتاقان های توپ وجود دارد که به این قسمت ها اجازه می دهد نسبت به یکدیگر حرکت کنند.
بلبرینگ رهاسازی نشان داده شده a است قصاب محوری، که در صفحه توضیح داده شده است لگرها.

سیستم کلاچ مکانیکی:
هنگام استفاده از سیستم کنترل مکانیکی کابل های بودن استفاده شده. میله‌ها در گذشته نیز مورد استفاده قرار می‌گرفتند، اما چون معایب بسیار زیادی وجود داشت، مانند نیروهای واکنشی که به شدت به پدال کلاچ منتقل می‌شود و بازی که در نقاط لولا در طول زمان رخ می‌دهد، امروزه دیگر از آن استفاده نمی‌شود. ما بیشتر از این به این موضوع نمی پردازیم. کابل Bowden این معایب را ندارد. معایب این کابل این است که به مرور زمان کابل کشیده می شود و تنظیم آن ضروری است. علاوه بر این، با افزایش سن و همچنین به دلیل کثیفی و رطوبت، کابل به طور فزاینده ای سنگین تر می شود.

عملیات: هنگامی که پدال کلاچ فشرده می شود، کابل داخلی با حرکت چرخشی نقطه محوری بالای پدال به داخل کابل Bowden کشیده می شود. این باعث می شود که اهرم کلاچ حول نقطه محوری (که یک نقطه ثابت در محفظه گیربکس است) بچرخد و یاتاقان آزاد کننده را به سمت داخل فشار دهد. یاتاقان رها کننده به فنرهای دیافراگمی صفحه فشار فشار می آورد و دیسک کلاچ را آزاد می کند. سپس کوپلینگ قطع می شود.

کابل را می توان مرتباً تنظیم کرد. گاهی اوقات کابل مجهز به مکانیزم خود تنظیمی است. با افزایش سن، کابل ممکن است سنگین شود یا ترک بخورد. گاهی اوقات به روانکاری کابل کمک می کند. این کار را می توان با ریختن کمی روان کننده در دهانه کابل Bowden و کارکردن مکرر کابل انجام داد. بهترین راه حل تعویض کابل است.

سیستم کلاچ هیدرولیکی:
در سیستم کلاچ هیدرولیک، نیروی پدال ترمز توسط مایع (معمولا روغن ترمز) روی صفحه فشار اعمال می شود. مزیت بزرگ این است که کلاچ را می توان روان تر از سیستم مکانیکی با کابل کلاچ کار کرد. چون از روغن ترمز استفاده می شود، مدار به سیستم ترمز متصل می شود. از آنجایی که یک شیر جریان مخصوص تعبیه شده است، در صورت نشتی سیستم کلاچ، سیستم ترمز هرگز با کمبود مایع مواجه نخواهد شد. هنگام تعویض روغن ترمز سیستم ترمز می توان همزمان با بازکردن نوک سیلندر کلاچ روی گیربکس، روغن کلاچ را نیز تعویض کرد.

عملیات: هنگامی که پدال کلاچ فشار داده می شود، فشار مایع در سیلندر کلاچ پشت پدال ترمز (سیلندر فرمان) ایجاد می شود. این فشار سیال از طریق شیلنگ به سیلندر کلاچ روی محفظه گیربکس (که سیلندر اصلی یا سیلندر کار نیز نامیده می شود) حرکت می کند. پیستون این سیلندر کار به پایین اهرم فشار می آورد. از آنجایی که قسمت بالایی روی یک نقطه ثابت از محفظه گیربکس نصب شده است، قسمت میانی به سمت چپ حرکت می کند. بلبرینگ رهاسازی در قسمت میانی نصب شده است که در هنگام کار فنرهای دیافراگمی را فشرده می کند. همانند فنرهای دیافراگمی یک سیستم مکانیکی، دیسک کلاچ هنگام کار آزاد می شود.
لحظه ای که پدال کلاچ دوباره بالا می رود در حال تبدیل شدن است در سمت چپ، فنر دیافراگمی بار دیگر یاتاقان رها را به بیرون فشار می دهد و دیسک کلاچ دوباره بین صفحه فشار و فلایویل بسته می شود. در این صورت، گیربکس دوباره به موتور متصل می شود و می تواند رانده شود.

تصویر زیر خودرویی را نشان می دهد که موتور و گیربکس آن به صورت طولی نصب شده است. اهرم دنده مستقیماً بالای گیربکس قرار دارد، زیرا گیربکس در زیر کنسول مرکزی در داخل قرار دارد.

نقص در کوپلینگ:
کوپلینگ یک قسمت پوشیدنی است. با سبک رانندگی خوب، کلاچ به راحتی می تواند 300.000 کیلومتر دوام بیاورد. برای افرادی که کلاچ زیاد لیز می خورند و در ترافیک شهری زیاد رانندگی می کنند، کلاچ ممکن است پس از طی چند ده هزار کیلومتر خراب شود. اگر یک کوپلینگ فرسوده شود، می توان به نکات زیر توجه کرد:

  • پدال کلاچ بسیار بالا است. با کوپلینگ هیدرولیک این لزوماً به این معنی نیست که کوپلینگ فرسوده شده است. اگر تمایل به لیز خوردن نیز داشته باشد در حال فرسودگی است. در مورد کنترل مکانیکی، ممکن است به این معنی باشد که تنظیم نادرست است. اما اگر پدال با نیروی کمی فشار داده شود و کلاچ بلغزد، کلاچ فرسوده شده است.
  • کلاچ لغزنده؛ در شتاب کامل، دور موتور سریعتر از شتاب خودرو افزایش می یابد. این معمولا با بوی سوختگی (صفحات کلاچ) همراه است. این کوپلینگ بسیار فرسوده است و به زودی دیگر امکان رانندگی وجود نخواهد داشت.
  • وقتی در دنده 4 (یا بالاتر) شتاب می گیرید و به آرامی پدال کلاچ را لمس می کنید، کلاچ شروع به لیز خوردن می کند. کوپلینگ فرسوده می شود.
  • اگر به دنده بالاتر (4 یا بالاتر) شتاب دهید و کلاچ برای مدت کوتاهی فشار داده شده و رها شود در حالی که پدال گاز فشرده بماند، کلاچ باید دوباره به سرعت درگیر شود. اگر کلاچ برای مدت طولانی تری به لیز خوردن ادامه دهد، فرسوده می شود.
  • کلاچ سنگین است، پدال باید به شدت فشار داده شود. گروه فشار اغلب علت این امر است. این اغلب ترکیبی از کلاچ فرسوده و صفحه فشار است و باید تعویض شود.
  • هنگام فشار دادن کامل پدال کلاچ کلاچ آزاد نمی شود. احتمالا مشکل از سیلندر کلاچ یا صفحه فشار است. فنر دیافراگمی در گروه فشار ممکن است شکسته شود.
  • هنگام رها شدن کلاچ می لرزد/دریبل می زند. این می تواند کثیفی روی دیسک کلاچ، کلاچ لعاب دار یا فلایویل دو جرمی باشد که بازی بیش از حد دارد.
    اگر کلاچ کمی لیز بخورد (یعنی سبک رانندگی خوب) صفحات ممکن است کثیف شوند. با لیز خوردن کوتاه و شدید کلاچ، صفحات دوباره تمیز می‌سوزند. در حین رانندگی، ماشین را در یک دنده بالا (4 یا 5) قرار دهید، کلاچ را تا نیمه فشار دهید و شتاب بگیرید. این کار را برای مدت طولانی انجام ندهید، در غیر این صورت صفحه ممکن است بسوزد. اگر این کار با دقت انجام شود، کثیفی دیسک کلاچ می سوزد و لرزش ممکن است برای همیشه ناپدید شود.
  • اگر هنگامی که خودرو در حالت خنثی است و کلاچ درگیر نیست صدای خراش شنیده می شود. وقتی کلاچ فشار داده می شود صدا از بین می رود. سپس این احتمالاً بلبرینگ رهاسازی است که سر و صدا می کند. یاتاقان رهاسازی بین اهرم و گروه فشار قرار دارد. هنگام تخلیه، ممکن است جغجغه کند. تعویض این قطعه تنها راه حل است.